Treningi odbudowują mózg, zwiększając odporność na stres

Badacze z Princeton University odkryli, że dzięki aktywności fizycznej możesz odbudować mózg. Taka restrukturyzacja może osłabić reakcję na stres i zmniejszyć interwencję stanów lękowych w funkcjonowanie mózgu.

Według Journal of Neuroscience eksperymenty na myszach wykazały, że stresujące narażenie na zimną wodę regularnie trenowanych zwierząt spowodowało znaczny wzrost aktywności neuronów, których rolą jest zneutralizowanie pobudzenia występującego w obszarach mózgu odpowiedzialnych za lęk.

Wyniki badań mogą zakończyć spory naukowców z dwubiegunowymi poglądami na temat wpływu treningu na mózg. Niektórzy z nich uważają, że aktywność fizyczna prowadzi do pojawienia się nowych, młodych neuronów, które mają większą pobudliwość, co prowadzi do wzrostu stanów lękowych mózgu. Badania przeprowadzone przez naukowców z Princeton wykazały, że w wyniku treningu stosowane są mechanizmy zmniejszające poziom wzbudzenia komórek mózgowych.

Według profesora psychologii na Uniwersytecie Princeton, Elizabeth Gould, która poprowadziła badanie, podobne eksperymenty mające na celu głębokie zbadanie mechanizmów wpływu aktywności fizycznej na zachowanie komórek mózgowych nie były wcześniej przeprowadzane. Naukowcy byli w stanie zidentyfikować obszary mózgu, które regulują stany lękowe. Wyniki eksperymentów przyczynią się do lepszego zrozumienia i leczenia pojawiających się zaburzeń lękowych.

Elizabeth Gould twierdzi, że ludzki mózg ma zdolności adaptacyjne, które pozwalają zmieniać obecne procesy w zależności od środowiska i stylu życia. Dla osób fizycznie słabszych wynikające z tego zachowania lękowe mogą przynieść określone korzyści. Reakcja na lęk często objawia się w postaci reakcji unikania, która pozwala uniknąć niebezpiecznych sytuacji, zwiększając w ten sposób prawdopodobieństwo przeżycia. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku osób, które nie są w stanie odpowiednio zareagować na niebezpieczeństwo i postępować zgodnie z zasadą „walcz lub uciekaj”.

Gould uważa, że ​​wartość badań wynika głównie z faktu, że zrozumienie procesów regulacji mózgu w przypadku zachowań lękowych może skutecznie leczyć różne zaburzenia lękowe. Ponadto wyniki badań ujawniają wpływ mechanizmów samoregulacji mózgu i jego adaptacji do środowiska.

Wspomniany eksperyment jest częścią rozprawy Timothy'ego Schonfelda, pracownika Narodowego Instytutu Psychiatrii, którego współautorem jest lekarz medycyny Brian Hsu, który był studentem Uniwersytetu Stanforda podczas eksperymentu. Podstawą jego pracy były badania. W badaniu uczestniczyli także Pedro Pieruzini i Pedro Rada, reprezentujący Wenezuelski Uniwersytet Los Andes.

W eksperyment zaangażowano dwie grupy myszy. Jedna grupa miała ograniczoną aktywność fizyczną, a druga miała dostęp do koła wiewiórki Zwierzęta te biegły w kole do czterech kilometrów jednego wieczoru Po sześciu tygodniach myszy były narażone na działanie zimnej wody.

W wyniku tego efektu uzyskano diametralnie przeciwne wyniki. U zwierząt o ograniczonym ruchu leczenie zimną wodą spowodowało wzrost liczby krótkotrwałych genów w neuronach, które natychmiast zaczynają się po wzbudzeniu neuronów. W neuronach aktywnych fizycznie myszy brakuje krótko żyjących genów, w wyniku czego komórki ich mózgu nie przełączyły się w tryb wzbudzenia, gdy wystąpił czynnik stresowy. Natomiast mózgi myszy „atletycznych” wykazywały oznaki pewnej kontroli nad reakcją na stres. Znacząco aktywowane neurony hamujące, których rolą jest powstrzymywanie wzbudzonych neuronów. Między innymi neurony aktywnych fizycznie zwierząt wytwarzały większą ilość kwasu GABA-gamma-aminomasłowego, substancji zmniejszającej poziom wzbudzenia nerwowego komórek mózgowych. Zauważono również znaczną ilość białka w tej grupie myszy, która dzieląc GABA na małe dawki i pakując go w pęcherzyki, tansportuje się w całym ciele.

Naukowcy w celu stłumienia aktywności nerwowej w brzusznym hipokampie zablokowali receptory GABA, co doprowadziło do wyłączającego efektu osłabienia stanu lękowego. Blokada została przeprowadzona przy użyciu substancji bicukuliny, która jest stosowana w medycynie do blokowania receptorów GABA w organizmie i stymulowania aktywności komórek występujących przy padaczce. Zastosowanie bicukuliny w rozważanym eksperymencie zneutralizowało wpływ kwasu gamma - aminomasłowego na komórki mózgowe zwierząt aktywnych fizycznie.